با سلام و احترام، در فواید قرض الحسنه و در واقع معامله با خدا همه مستحضرند و جای مقال نیست.
قرض یعنی چه؟ دادن مالی به شخصی و با داشتن توقع برای دهنده و گیرنه بابت بازپس دادن در موعد مقرر و در صورت نگذاشتن موعد در هنگام دارا شدن مدیون.
این مطلب در هنگامی که تورم و کاهش ارزش ساعتی پول وجود نداشت و یا آنقدر ناچیز بود که از سوی قرض دهنده قابل اغماض بود وعملاً نانی از سفره عهد و عیال و دارایی قرض دهنده کم نمی شد هیچ ایرادی نداشت.
اما یادمه که یکی از دوستام به دوست دیگرم جهت خرید خونه و یا ماشین 10 میلیون تومان قرض داد و قرار شد طرف هروقت داشت بده. بعد 10 سال طرف اومیده بود پیش دوستم که بیا اینم پولت؛ حالا چرا پیام دادی که پولمو میخوام؟ پولی که دوستم قرض داده بود 10 میلیون تومان در 10 سال پیش بود و اون زمان یادمه آپارتمان متری 1 میلیون بود و میشد با 7 میلیون یه پراید صفر بخری و در زمان عودت به اون بنده خدا همه چیز حد اقل 6 برابر شده بود و با اون پول تقریبا نمیشد هیچ وسیله ای بخری یادمه طرف پولو گرفت و گذاشت یه کناری ولی با خودش عهد کرد که دیگه دست کسی رو نگیره و عهد کرد دیگه پولی رو که با کارگری و بسختی درمیورد به کسی قرض نده. در واقع مغبون شده بود. درسته که حتما خدا بزرگه و مطمئنا میبینه ولی چرا نباید یه راهکار میبود تا نه طرف بخودش اجازه بده همون مبلغ رو بده و هم راه خیر و نیکی و احسان بسته نمیشد. تا اینکه یه روز تو تاکسی بودم راننده تاکسی گفت خانومش به یکی از فامیلا که میخواسته خونه بخره 100 گرم طلا قرض داده و قرار شده هر وقت وضعش خوب شد یکدفعه کل 100 گرمو پس بده و نه حتی خورد خورد. جالب بود فکرشو که کردم گفتم قرض الحسنه زمان پیامبر و قدیم اکثرا با درهم و دینار(طلا و فقره) بود و قرار نبود ارزش پول قرض دهنده و داراییاش کم بشه.
به دریایت خانومش آفرین گفتم.
نظر شما چیه؟خوشحال میشم نظراتتون را بفرستین.
